یکی از مسایلی که در بحث عدل الهی مورد گفتگو قرار می گیرد مسئله اعمال خیر غیر مسلمانان است.

امروزه این سوال در میان طبقات مختلف از جاهل و عالم ، بیسواد و تحصیل کرده مطرح است که آیا کارهای خیر افراد غیر مسلمان مقبول است یا غیر مقبول؟ اگر مقبول است پس چه فرق می کند که انسان مسلمان باشد یا نباشد. عمده این است که در دنیا کار خیر بکند. فرضا مسلمان نبود و یا هیچ دینی نداشت زیانی نکرده است . و اگر غیر مقبول است و یکسره پوچ و باطل است و اجر و پاداشی نزد خدا ندارد ، با عدل الهی چگونه سازگار است ؟

عین این پرسش از نظر تشیع در دائره اسلام می تواند مطرح باشد : آیا عمل مسلمان غیر شیعه مقبول درگاه الهی است یا پوچ و باطل است ؟ اگر مقبول درگاه الهی است پس چه فرق می کند انسان مسلمان شیعه باشد یا مسلمان غیر شیعه . عمده این است که انسان مسلمان باشد ، فرضا شیعه نبود و ولایت اهل البیت را قبول نداشت زیانی نکرده است ، و اگر مقبول نیست با عدل الهی چگونه سازگار است ؟ 

هر یک از سعادت و شقاوت درجات و مراتبی دارد ، نه اهل سعادت در یک درجه و مرتبه هستند و نه اهل شقاوت.

                   چنین نیست که همه اهل بهشت از اول به بهشت بروند ، همچنانکه همه اهل جهنم برای همیشه درجهنم باقی نمی مانند . بسیاری از بهشتیان آنگاه به بهشت خواهند رفت که دوران های بسیار سختی از عذاب در برزخ یا آخرت تحمل کنند .

افرادی که به خدا و آخرت ایمان ندارند ، طبعا هیچ عملی را به منظور بالا رفتن به سوی خدا انجام نمی دهند ، و چون به این منظور انجام نمی دهند ، قهرا سیر و سلوکی از آنها به سوی خدا و عالم آخرت صورت نمی گیرد . پس طبعا آنها بسوی خدا و ملکوت خدا بالا نمی روند و به بهشت نمی رسند ، یعنی به مقصدی که به سوی آن نرفته اند ، به حکم آنکه نرفته اند ، نمی رسند .

افرادی که به خدا و آخرت ایمان دارند و اعمالی با انگیزه تقرب به خدا انجام می دهند و در کار خود خلوص نیت دارند ، عمل آنها مقبول درگاه الهی است و استحقاق پاداش و بهشت می یابند ، اعم از آنکه مسلمان باشند یا غیر مسلمان

غیر مسلمانانی که به خدا و آخرت ایمان دارند و عمل خیر به قصد تقرب به خداوند انجام می دهند ، به موجب اینکه از نعمت اسلام بی بهره اند طبعا از مزایای استفاده از این برنامه الهی محروم می مانند . از اعمال خیر آنها آن اندازه مقبول است که با برنامه الهی اسلام منطبق است ، مانند انواع احسانها و خدمت ها به خلق خدا . اما عبادات مجعوله که اساسی ندارد طبعا نامقبول است و یک سلسله محرومیت ها که از عدم دسترسی که به برنامه کامل ناشی می شود شامل حال آنها می شود.

اعمال خیر افرادی که به خدا و آخرت ایمان ندارند و احیانا برای خدا شریک قائل هستند ، موجب تخفیف و احیانا رفع عذاب آنها خواهد بود.

به نظر حکما اسلام از قبیل بوعلی و صدرالمتالهین ، اکثریت مردمی که به حقیقت اعتراف ندارند قاصرند نه مقصر.

چنین اشخاصی اگر خداشناس نباشند معذب نخواهند بود هرچند به بهشت هم نخواهند رفت ، و اگر خداشناس باشند و به معاد اعتقاد داشته باشند و عملی خالص قربه الی الله انجام دهند ، پاداش نیک عمل خویش را خواهند گرفت . تنها کسانی به شقاوت کشیده می شوند که مقصر باشند نه قاصر.

 برگرفته از کتاب عدل الهی نوشته استاد شهید مرتضی مطهری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: